W ubiegłym tygodniu miałem przyjemność prowadzić warsztat na temat rozliczania podatków od najmu dla Mieszkaniczników w Londynie. Wielkie dzięki:
- dla organizatorów (czyli dwóch Piotrów :-)) za profesjonalne przygotowanie,
- dla uczestników za zainteresowanie, aktywne uczestnictwo, ciekawe pytania i komentarze.
Relację z tego wydarzenia możecie przeczytać na stronie Stowarzyszenia Mieszkanicznik. Znajdziecie tam również zaproszenie na kolejne spotkanie Mieszkaniczników w Londynie, które odbędzie się 13 maja 2013 roku o godz. 19.00 w POSK. Polecam wszystkim, bo atmosfera tych spotkań jest naprawdę bardzo fajna.
A o czym był mój warsztat? Oczywiście, o podatkach od najmu, ale tym razem z punktu widzenia osób, które mieszkają i pracują za granicą (w tym wypadku akurat w Wielkiej Brytanii).
Poniżej zamieszczam podsumowanie podstawowych kwestii poruszanych na warsztacie.
Miejsce zamieszkania (z punktu widzenia podatków!)
Pierwsza i, tak naprawdę, podstawowa kwestia dla osób za granicą, wynajmujących komuś nieruchomości w Polsce, to ustalenie miejsca zamieszkania w kontekście art. 3 ust. 1a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ustawa mówi (pogrubienia dokonane są przeze mnie):
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
To, czy mamy miejsce zamieszkania w Polsce (czyli jesteśmy polskim rezydentem podatkowym) czy też nie mamy (czyli jesteśmy tzw. nierezydentem), wpływa znacząco na rozliczanie podatku od najmu naszych nieruchomości w Polsce.
Dla nierezydentów
Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. Ustawy, jeśli nie mamy miejsca zamieszkania na terytorium RP, mamy tzw. ograniczony obowiązek podatkowy. Oznacza to, że mamy obowiązek opodatkować w Polsce tylko dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Co to oznacza? Nie musimy rozliczać naszych dochodów za granicą w Polsce i nie wpływają one na opodatkowanie naszych przychodów/dochodów z najmu w kraju.
Uwaga – najprawdopodobniej będziemy musieli uwzględnić przychód/dochód z najmu w Polsce podczas rozliczania podatku w miejscu naszej rezydencji podatkowej.
Nierezydenci mają do wyboru podobne formy opodatkowania najmu jak wszyscy. Mogą wybrać
- rozliczanie na zasadach ogólnych (rozliczenie roczne następuje więc w PIT-36),
- ryczałtem (rozliczenie roczne na formularzu PIT-28),
- a także poprzez działalność gospodarczą (według skali podatkowej lub poprzez podatek liniowy).
Nie będę wchodził w szczegóły, ponieważ są one zbliżone do zasad rozliczania najmu dla osób mających miejsce zamieszkania w Polsce. Istotniejsze różnice to ograniczenia we wspólnym rozliczaniu małżonków (art. 6 ust. 3a ww. Ustawy), korzystaniu z ulg np. ulgi dla samotnych rodziców (art. 6 ust. 4a), zwolnieniach dot. podatku VAT i kilka innych.
Gdzie rozliczają się nierezydenci?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba sięgnąć do rozporządzenia Ministra Finansów z 22 sierpnia 2005 roku w sprawie właściwości organów podatkowych (wraz z poźniejszymi zmianami).
W skrócie – jeśli mamy nieruchomości w jednym województwie, to rozliczamy się w odpowiednim urzędzie w danym województwie (rozporządzenie określa jeden konkretny US dla każdego województwa). Jeśli mamy wynajmowane nieruchomości w więcej niż jednym województwie, właściwy dla nas będzie Trzeci Urząd Skarbowy Warszawa Śródmieście.
Dla rezydentów
W przypadku, gdy na podstawie art. 3 ust. 2a ww. Ustawy mamy miejsce zamieszkania na terenie RP (czyli polską rezydencję podatkową), dotyczy nas tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (art. 3 ust. 1 ww. Ustawy). Oznacza to, że powinniśmy w Polsce rozliczać wszystkie, nawet te zagraniczne, dochody.
W takim przypadku wykorzystuje się najczęściej jedną z metod unikania podwójnego opodatkowania:
- metodę wyłączenia z progresją (art. 27 ust. 8 ww. Ustawy) albo
- metodę zaliczenia proporcjonalnego (art. 27 ust. 9 ww. Ustawy).
Metodę, którą powinniśmy zastosować, określa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a drugim krajem. Przykładowo, w przypadku Wielkiej Brytanii czy Kanady stosujemy metodę wyłączenia z progresją, a w przypadku Belgii – zaliczenia proporcjonalnego.
W przypadku, gdy między Polską a krajem, w którym uzyskujemy dochody, nie ma umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosujemy drugą z wymienionych metod (zaliczenia proporcjonalnego – art. 27 ust. 9 ww. Ustawy).
Metoda wyłączenia z progresją
Jak sama nazwa wskazuje, metoda ta zakłada, że zagraniczne dochody są wyłączone z opodatkowania w Polsce, jednak bierze się je pod uwagę przy określaniu stawki podatkowej, którą, uwaga, stosujemy do dochodów uzyskanych w Polsce. Oznacza to, że nie płacimy w Polsce podatku od dochodów zagranicznych, jednak zwiększają one podatek płacony od dochodu z najmu uzyskiwanego w naszym kraju.
Oczywiście, mamy do wyboru wszystkie formy rozliczania podatku od najmu: rozliczanie na zasadach ogólnych (rozliczenie roczne następuje więc w PIT-36), ryczałtem (rozliczenie roczne na formularzu PIT-28), a także poprzez działalność gospodarczą (według skali podatkowej lub poprzez podatek liniowy).
W przypadku składania PIT-36 powinniśmy jeszcze wypełnić formularz PIT-ZG dla każdego z krajów, w którym uzyskaliśmy przychody.
Metoda zaliczenia proporcjonalnego
Ta metoda unikania podwójnego opodatkowania polega na tym, że do obliczenia podatku do zapłacenia w Polsce bierze się pod uwagę przychody uzyskane za granicą, ale od tak obliczonego podatku odlicza się podatek już zapłacony w innym kraju. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.
Ponownie, mamy do wyboru wszystkie formy rozliczania podatku od najmu: rozliczanie na zasadach ogólnych (rozliczenie roczne następuje więc w PIT-36), ryczałtem (rozliczenie roczne na formularzu PIT-28), a także poprzez działalność gospodarczą (według skali podatkowej lub poprzez podatek liniowy).
W przypadku składania PIT-36 powinniśmy jeszcze wypełnić formularz PIT-ZG dla każdego z krajów, w którym uzyskaliśmy przychody.
W przypadku, gdy zdecydujemy się rozliczać najem ryczałtem, składamy dwie deklaracje:
- PIT-28, w którym wykazujemy przychody z najmu (i płacimy 8,5% podatku od przychodu) i
- PIT-36, w którym wykazujemy nasze zarobki z pracy za granicą (i w nim dokonujemy odliczenia podatku zapłaconego za granicą).
Podsumowanie
Rozliczanie podatków od najmu prowadzonego w Polsce przez osoby przebywające/zarabiające za granicą to temat naprawdę obszerny, a powyżej opisałem jedynie podstawowe kwestie. Warto jednak zauważyć, że, niezależnie od tego, gdzie jest miejsce naszej rezydencji podatkowej, zawsze mamy do wyboru różne formy opodatkowania (zasady ogólne, ryczałt, działalność gospodarcza), a to, która z nich będzie najkorzystniejsza, należy po prostu policzyć. Należy przy tym uwzględnić wpływ naszego miejsca zamieszkania (rezydencji podatkowej). Jak zwykle, zalecam podejście poprzez chłodną kalkulację i wybór kompromisu między stopniem komplikacji rozliczenia i wysokością podatku.
Dyskusja
Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *